Zofia Nasierowska, wpis z pamiętnika dnia 08.04.1995:
“Znowu zasadziłam 100 drzew i krzewów, i to dużych. Teraz czekam z niepokojem czy się przyjmą. Nie mogę wszystkich sadzić małych, bo chcę jeszcze zdążyć popatrzeć na nie. Ale pamiętaj, Franiu, jak już nas nie będzie i będziesz chodził po Laśmiadach, to wspomnij dziadków Majewskich, którzy każdą rzecz robili z myślą o Tobie, a może w przyszłości Twoich dzieci. Piszę ten pamiętnik, patrząc na górkę, na której czubku posadziłam kepę drzew (dąb, klon, wierzba, brzoza, jarzębina i lipa) i postawiłam ławeczkę. Siądź tam, popatrz na ten piękny widok i wspomnij dziadków”.
W te wakacje odnaleźliśmy tą ławkę. Chwilę posiedzieliśmy… Zaręczam, że to jedno z najpiękniejszych miejsc jakie widzieliśmy w ogóle. Też chcemy mieć swoją ławeczkę. Każdy powinien.
